Επικοινωνία στο : filoksenoblog@yahoo.gr

''Live Scores''


powered by Agones.gr - opap

Κυριακή 1 Αυγούστου 2010

Ο εθισμός στη νικοτίνη

Η νικοτίνη είναι μια άχρωμη, ελαιώδης χημική ένωση και είναι αυτή που προκαλεί τον εθισμό στον καπνιστή.
Είναι δε το ναρκωτικό που δημιουργεί εθισμό ταχύτερα από όλα τα άλλα. Ένα τσιγάρο αρκεί.
Με κάθε ρουφηξιά, μια μικρή ποσότητα νικοτίνης φτάνει μέσω των πνευμόνων στον εγκέφαλο, πιο γρήγορα απ' ότι η ηρωίνη με ενδοφλέβια ένεση.
Αν υποθέσουμε ότι τραβάτε είκοσι ρουφηξιές σε κάθε τσιγάρο, αυτό σημαίνει ότι παίρνετε 20 δόσεις του ναρκωτικού μ' αυτό το ένα μόνο τσιγάρο.
Η νικοτίνη δρα πολύ γρήγορα και η περιεκτικότητά της στο αίμα μειώνεται κατά 50% μισή ώρα αφού σβήσετε το τσιγάρο και στο ένα τέταρτο μια ώρα αργότερα. Αυτό εξηγεί γιατί οι περισσότεροι καπνιστές καπνίζουν κατά μέσο όρο ένα πακέτο την ημέρα.
Απ' τη στιγμή που θα τελειώσει το τσιγάρο, πολύ γρήγορα το επίπεδο της νικοτίνης στον οργανισμό αρχίζει να πέφτει και ο καπνιστής αρχίζει να αισθάνεται την έλλειψή της.
Οι καπνιστές πιστεύουν ότι το τρομερό σύνδρομο στέρησης της νικοτίνης είναι το βαρύ τίμημα που καλούνται να πληρώσουν όταν προσπαθούν να κόψουν το τσιγάρο. Αυτό είναι απλά και μόνο ένα παιχνίδι του μυαλού και οφείλεται στην εντύπωση του καπνιστή ότι στερείται κάτι ευχάριστο.
Στην πραγματικότητα το σύνδρομο στέρησης της νικοτίνης είναι τόσο ανεπαίσθητο που οι περισσότεροι καπνιστές ζουν και πεθαίνουν χωρίς καν να αντιληφθούν ότι είναι ναρκομανείς. Όταν χρησιμοποιούμε τον όρο «εθισμένοι στη νικοτίνη», νομίζουμε ότι απλά «το έχουμε συνηθίσει».
Το σύνδρομο στέρησης της νικοτίνης δεν προκαλεί σωματικό πόνο. Είναι απλά μια αίσθηση κενού ή ανησυχίας, μια αίσθηση ότι κάτι λείπει.
Αν η στέρηση διαρκέσει πολύ, ο καπνιστής γίνεται νευρικός, νιώθει ανασφάλεια, χάνει την αυτοπεποίθησή του, ταράζεται και γίνεται ευέξαπτος. Είναι κάτι σαν πείνα, όχι για φαγητό αλλά για ένα δηλητήριο � τη ΝΙΚΟΤΙΝΗ. Όταν ανάβετε ένα τσιγάρο, μέσα στα πρώτα επτά δευτερόλεπτα παίρνετε μια δόση νικοτίνης, η αίσθηση της έλλειψης χάνεται και έρχεται η χαλάρωση και η αυτοπεποίθηση που νιώθει ο καπνιστής χάρη στο τσιγάρο. Στην πραγματικότητα είμαστε κιόλας εξαρτημένοι.
Εκτός από ναρκωτικό, η νικοτίνη είναι κι ένα πολύ δυνατό δηλητήριο και γι' αυτό χρησιμοποιείται στα ζιζανιοκτόνα (μπορείτε να το επιβεβαιώσετε κοιτάζοντας μια εγκυκλοπαίδεια). Η νικοτίνη ενός μόνο τσιγάρου, σε ενδοφλέβια ένεση θα μπορούσε να σας σκοτώσει. Μάλιστα ο καπνός του τσιγάρου περιέχει και πολλά άλλα δηλητήρια, μεταξύ των οποίων και μονοξείδιο του άνθρακα.
Όλοι οι άνθρωποι, πριν πέσουν θύματα της εξάρτησης, νιώθουν αποστροφή για τη μυρωδιά και τη γεύση του καπνού. Αν φυσήξετε καπνό σ' ένα ζώο ή σ' ένα παιδί που δεν καπνίζει, θα αρχίσει να βήχει.
Όταν ανάψαμε εκείνο το πρώτο τσιγάρο, όσοι δοκιμάσαμε να εισπνεύσουμε τον καπνό καταλήξαμε να βήχουμε. Και όσοι εκείνη την πρώτη φορά δεν περιοριστήκαμε στο ένα τσιγάρο, καταλήξαμε με μια ζαλάδα, μια καθαρά σωματική αδιαθεσία. Αυτό ήταν ένα μήνυμα από το σώμα μας, που προσπαθούσε να μας πει «ΜΟΥ ΔΙΝΕΙΣ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ, ΣΤΑΜΑΤΑ». Σ' αυτό το στάδιο κρίνεται αν θα γίνουμε καπνιστές ή όχι. Δεν είναι αλήθεια ότι καπνιστές γίνονται άνθρωποι με κακή σωματική υγεία και χωρίς ισχυρή θέληση. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Οι τυχεροί είναι εκείνοι που βρίσκουν το πρώτο τους τσιγάρο τόσο απωθητικό ώστε τα πνευμόνια τους δεν το αντέχουν. Αυτοί γλιτώνουν μια για πάντα. Το ίδιο κι εκείνοι που δεν έχουν προετοιμαστεί ψυχολογικά για τη σκληρή δοκιμασία της προσπάθειας να εισπνέεις χωρίς να βήχεις, κρατώντας ταυτόχρονα το ύφος του σκληρού ή της κυρίας�
Αυτό είναι για μένα το πιο τραγικό σ' όλη την υπόθεση. Πόσο χρειάστηκε να προσπαθήσουνε για να το συνηθίσουμε. Γι' αυτό είναι τόσο δύσκολο να μεταπείσει κανείς τους εφήβους. Επειδή είναι ακόμα στο στάδιο της εξοικείωσης με το τσιγάρο και επειδή γι' αυτό εξακολουθούν να βρίσκουν τη γεύση του απαίσια, πιστεύουν ότι μπορούν να σταματήσουν να καπνίζουν όποτε θέλουν. Γιατί δεν μαθαίνουν από τα λάθη μας; Αλλά πάλι γιατί κι εμείς δεν μάθαμε απ' τους γονείς μας;
Πολλοί καπνιστές πιστεύουν ότι η γεύση και η μυρωδιά του καπνού τους αρέσει. Αυτό είναι ψευδαίσθηση. Όταν αρχίζουμε να καπνίζουμε, στην ουσία μαθαίνουμε το σώμα μας να ανέχεται την άσχημη μυρωδιά και την άσχημη γεύση του τσιγάρου. Ο καπνιστής εκπαιδεύει το μυαλό του να μην σκέφτεται την άσχημη μυρωδιά και την άσχημη γεύση του τσιγάρου, ώστε να μπορεί να πάρει τη «δόση» του. Ρωτήστε ένα καπνιστή που πιστεύει ότι καπνίζει μόνο γιατί του αρέσει η μυρωδιά και η γεύση του καπνού: «Αν δεν μπορούσες πια να βρεις τη μάρκα σου, παρά μόνο μια μάρκα τσιγάρου που θεωρείς απαίσια, θα έκοβες το κάπνισμα;» Ούτε κουβέντα. Ένας καπνιστής θα κάπνιζε και παλιές εφημερίδες αν δεν έβρισκε τίποτα άλλο. Και μη νομίσετε ότι θ' αλλάξει κάτι αν αρχίσετε να καπνίζετε στριφτά τσιγάρα, μεντόλ, πούρα ή πίπα. Είναι ακριβώς το ίδιο. Στην αρχή η γεύση τους θα είναι απαίσια αλλά με επιμονή και υπομονή θα μάθετε να σας αρέσει. Ένας καπνιστής θα προσπαθήσει να καπνίσει όχι μόνο όταν είναι συναχωμένος αλλά ακόμα κι αν έχει βρογχίτιδα ή και εμφύσημα.

  1. Ο λόγος που οι περισσότεροι από μας συνεχίζουν να καπνίζουν, παρόλο που ξέρουν ότι το κάπνισμα έχει περισσότερα μειονεκτήματα παρά πλεονεκτήματα, είναι γιατί πιστεύουν ότι το τσιγάρο έχει κάτι που προκαλεί ευχαρίστηση. Πιστεύουν δηλαδή ότι, αν σταματήσουν να καπνίζουν, θα νιώθουν ένα κενό. Ότι κάποια πράγματα στη ζωή δε θα είναι πια ίδια. Αυτό όμως είναι ψευδαίσθηση. Στην πραγματικότητα το τσιγάρο δε μας δίνει τίποτα. Μας παίρνει κάτι και μετά μας δίνει κάτι λιγότερο. Και τελικά μένει η εντύπωση ότι μας δίνει.
  2. Παρόλο που το τσιγάρο είναι το ναρκωτικό που δημιουργεί εθισμό ταχύτερα από οποιοδήποτε άλλο, η εξάρτηση που προκαλεί δεν είναι ποτέ βαριά. Επειδή είναι ένα ναρκωτικό που δρα άμεσα, σε μόλις τρεις εβδομάδες το 95% της νικοτίνης έχει φύγει από τον οργανισμό. Η δε σωματική ενόχληση από τη στέρηση της νικοτίνης είναι τόσο μικρή, που οι περισσότεροι καπνιστές περνούν όλη τη ζωή τους χωρίς ποτέ να συνειδητοποιήσουν ότι την υφίστανται.
Θα ρωτήσετε βέβαια γιατί οι καπνιστές μπαίνουν σε τόσο κόπο για να κόψουν το τσιγάρο, περνούν μήνες μαρτυρίου για να τα καταφέρουν και ξαφνικά, μήνες ή χρόνια μετά, θέλουν πάλι να καπνίσουν. Η αιτία είναι η πλύση εγκεφάλου, ο δεύτερος λόγος για τον οποίο καπνίζουμε. Ο σωματικός εθισμός ξεπερνιέται πιο εύκολα.
Οι περισσότεροι καπνιστές περνούν όλη τη νύχτα χωρίς να καπνίσουν, χωρίς η στέρηση της νικοτίνης να τους εμποδίζει να κοιμηθούν.
Πολλοί καπνιστές δεν καπνίζουν καθόλου στο υπνοδωμάτιο το πρωί, πολλοί δεν βάζουν τσιγάρο στο στόμα τους πριν φάνε πρωινό ή και πριν φτάσουν στη δουλειά τους. Υφίστανται τη στέρηση για δέκα ολόκληρες ώρες χωρίς καμιά ενόχληση, αν όμως δεν κάπνιζαν επί δέκα ώρες στη διάρκεια της ημέρας, θα πάθαιναν κρίση. Γιατί άραγε;
Ο σωματικός εθισμός δεν είναι μεγάλο πρόβλημα. Υπάρχουν χιλιάδες καπνιστές που καπνίζουν περιστασιακά όλη τους τη ζωής. Είναι κι αυτοί το ίδιο εθισμένοι όσο και οι τακτικοί καπνιστές. Υπάρχουν ακόμα καπνιστές που έκοψαν το τσιγάρο αλλά πότε πότε καπνίζουν ένα πούρο κι αυτό συντηρεί τον εθισμό τους στη νικοτίνη.
Το πραγματικό πρόβλημα με τον εθισμό στη νικοτίνη είναι ότι συντελεί στο να μην καταλαβαίνουμε την πλύση εγκεφάλου. Ίσως είναι μια παρηγοριά για τους μανιώδεις καπνιστές να μάθουν ότι είναι το ίδιο εύκολο γι' αυτούς να κόψουν το τσιγάρο όσο και για ένα περιστασιακό καπνιστή. Κατά ένα περίεργο τρόπο μάλιστα, είναι πιο εύκολο. Όσο πιο πολύ καπνίζεις, τόσο οι επιπτώσεις είναι μεγαλύτερες και άρα τόσο μεγαλύτερο το κέρδος σου αν το κόψεις.
Όμως το ανθρώπινο σώμα είναι ένα απίστευτο μηχάνημα με τεράστιες δυνατότητες ανάρρωσης, αν βέβαια δεν έχετε ήδη προσβληθεί από μια ανίατη ασθένεια. Αν σταματήσετε το κάπνισμα σήμερα, σε μερικές εβδομάδες το σώμα σας θα έχει αναρρώσει. Θα είναι σχεδόν σαν να μην είχατε καπνίσει ποτέ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου