Για την εθνική ομάδα ο αυριανός αγώνας με την Ισπανία προσφέρει έξτρα κίνητρο για πολλούς και διάφορους λόγους. Αναμφισβήτητα ο πρώτος και... καλύτερος είναι αυτός της νίκης και της πρόκρισης στις "8" καλύτερες ομάδες του κόσμου κι αυτό δεν είναι... διαπραγματεύσιμο. Από κει και πέρα, το γεγονός ότι η Ισπανία αποτελεί τα τελευταία χρόνια τον... κακό δαίμονα της ελληνικής ομάδας είναι κάτι που δίνει επιπλέον κίνητρο στην εθνική ομάδα.
Στο Ευρωμπάσκετ του 2007 οι Ισπανοί... πάλι μας έκλεισαν το δρόμο για τον τελικό, καθώς επικράτησαν στον ημιτελικό με 82-77. Τελικά η Ισπανία ένιωσε τη μεγάλη απογοήτευση καθώς ηττήθηκε (μέσα στο "σπίτι" της) από τη Ρωσία στον τελικό, ενώ η ελληνική ομάδα δεν έφτασε στα μετάλλια καθώς έχασε στον μικρό τελικό από τη Λιθουανία.
Στο Μουντομπάσκετ του 2006 οι δύο ομάδες αναμετρήθηκαν στον τελικό! Η ελληνική ομάδα είχε θριαμβεύσει επί των ΗΠΑ, ενώ οι Ισπανοί είχαν επικρατήσει της Αργεντινής αλλά είχαν "πληγεί" σοβαρά από τον τραυματισμό του Πάου Γκασόλ. Ο σταρ των Λέικερς δεν έπαιξε στον τελικό, αλλά η εθνική μας ομάδα παρουσιάστηκε αγνώριστη και παραδόθηκε (47-70) στους "φούριας ρόχας"!
Αν προσθέσουμε και την ήττα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 στο Πεκίνο, αλλά και στην πρώτη φάση του Ευρωμπάσκετ του 2007, θα πρέπει να πάμε... αρκετά πίσω για να βρούμε την τελευταία νίκη της ελληνικής ομάδας επί των Ισπανών.
Αν μείνουμε στις μεγάλες διοργανώσεις, τότε θα πρέπει να γυρίσουμε 12 χρόνια πίσω και συγκεκριμένα στο Μουντομπάσκετ της Αθήνας, το 1998, όταν η ελληνική ομάδα είχε επικρατήσει 69-62 των Ισπανών και είχε προκριθεί στα ημιτελικά της διοργάνωσης.
Ανάλογο... χουνέρι τους είχε κάνει και στο Ευρωμπάσκετ του 1995, πάλι επί ελληνικού εδάφους, όταν είχε νικήσει με 64-62 και είχε περάσει στην τετράδα εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την παρουσία της στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα.
Η... εκδίκηση του Φάνη
Η αλήθεια είναι ότι στο προολυμπιακό του Ρότερνταμ, το '88, η Ελλάδα προσέφερε σημαντική βοήθεια στους Ισπανούς. Νίκησε την Ιταλία (91-88) και ο Αντονέλο Ρίβα ρωτούσε τον Παναγιώτη Γιαννάκη το... γιατί! Βλέπετε, με τη νίκη της "αδιάφορης" βαθμολογικά Ελλάδας περνούσε η Ισπανία, ενώ σε αντίθετη περίπτωση περνούσαν οι Ιταλοί. Μάλιστα, οι "ατζούρι" περίμεναν ότι η ελληνική ομάδα για... εκδίκηση στους Ισπανούς που την είχαν κερδίσει δεν θα ήταν τόσο "σκληρή" απέναντί τους και θα τους επέτρεπε να κερδίσουν για να προκριθούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Από το 1990 μέχρι και το 1998 η Ελλάδα κυριάρχησε στις αναμετρήσεις της με τους Ισπανούς. Στο Μουντομπάσκετ του '90 στο Μπουένος Αϊρες η Εθνική μας επικράτησε 102-93, με τον Φάνη Χριστοδούλου να πετυχαίνει 32 πόντους με 6 τρίποντα, να στέλνει την Ελλάδα στην οκτάδα και τους Ισπανούς στην... εξορία της Σάλτα (μια πόλη σκαρφαλωμένη στις Ανδεις) προκειμένου να διεκδικήσει -στην καλύτερη περίπτωση- την 9η θέση.
Στο Ευρωμπάσκετ του 1993 στη Γερμανία η ελληνική ομάδα επικράτησε 76-75 των Ισπανών με καλάθι του Νάσου Γαλακτερού στην εκπνοή, ενώ στο Ευρωμπάσκετ του 1995 στην Αθήνα η Ελλάδα νίκησε με 66-64, πέρασε στα ημιτελικά σε βάρος των Ισπανών και πήρε και το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Πρόκριση στην τετράδα σε βάρος των Ισπανών είχε πάρει η Εθνική και στο Μουντομπάσκετ του '98 στην Αθήνα.
Της λείπουν τα... κλειδιά
Αρχίζουμε από τα δεδομένα: οι Ισπανοί είναι πρωταθλητές Ευρώπης και κόσμου. Από εκεί και πέρα η εικόνα που έχουν παρουσιάσει στην πρώτη φάση του Μουντομπάσκετ δεν είναι αντίστοιχη της ποιότητας που διαθέτουν. Οι δύο ήττες από τη Γαλλία και τη Λιθουανία έκαναν φανερά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Ισπανοί χωρίς δύο βασικά στελέχη τους, τα οποία δεν συμμετέχουν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Τουρκίας κι αναφερόμαστε στους Χοσέ Μανουέλ Καλντερόν και Πάου Γκασόλ. Ο Καλντερόν -για πολλούς κορυφαίος Ευρωπαίος πλέι μέικερ αυτήν τη στιγμή- είναι ο παίκτης που κατευθύνει την ομάδα και δίνει το ρυθμό που τη βολεύει.
Εκπληκτικός δημιουργός, σταθερός στο παιχνίδι του, μπορεί κι ανεβοκατεβάζει το ρυθμό και κρατάει τα «κλειδιά» του αγώνα στα χέρια του. Ο Γκασόλ δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Είναι ο κορυφαίος Ευρωπαίος μπασκετμπολίστας αυτήν τη στιγμή, πρωταθλητής με τους Λέικερς και ο ηγέτης (με βάση και την προσωπικότητα που διαθέτει) της εθνικής Ισπανίας. Ο Γκασόλ είναι εξαιρετικός εκτελεστικά και δημιουργικά, γεμίζει τη ρακέτα, φορτώνει τους αντιπάλους με πόντους, μαζεύει ριμπάουντ, φθείρει την αντίπαλη ομάδα, είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού.
Χωρίς αυτούς τους δύο παίκτες οι Ισπανοί χάνουν μεγάλο μέρος της δυναμικής τους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι στερούνται ποιότητας. Υπάρχουν αρκετοί ποιοτικοί παίκτες που δίνουν τεράστιο μέγεθος στην ομάδα και σίγουρα την καθιστούν ικανή να φτάσει ψηλά στο Μουντομπάσκετ. Πάντως, χωρίς τους Καλντερόν και Γκασόλ, σίγουρα δεν είναι αχτύπητη.
Οι Ισπανοί έχουν τη δυνατότητα να κάνουν το παιχνίδι τους, έχουν έμπειρους παίκτες και ταλαντούχους και κυρίως ξέρουν ν' ανταποκρίνονται στα μεγάλα παιχνίδια.
Η πρώτη νίκη
Επί συνόλου 41 αγώνων ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ισπανία, οι Ιβηρες έχουν την απόλυτη υπεροχή με 30 νίκες έναντι 11 των Ελλήνων. Και η αλήθεια είναι ότι πέρασαν... αρκετά χρόνια μέχρι να πετύχει η ελληνική ομάδα την πρώτη της νίκη επί των Ισπανών. Συγκεκριμένα αυτό συνέβη στο Ευρωμπάσκετ του 1965 όταν η Ελλάδα επικράτησε 89-82 της Ισπανίας και κατάφερε να τη ρίξει στο καναβάτσο για πρώτη φορά έπειτα από 14 χρόνια... μονομαχιών!
Και πάλι όμως πέρασαν χρόνια μέχρι να νικήσει ξανά η Ελλάδα την Ισπανία... 22 για την ακρίβεια και σε φιλικό αγώνα (το 1987). Μάλιστα, ακόμη και στο θριαμβευτικό Ευρωμπάσκετ του '87 οι Ισπανοί έκαναν περίπατο στο Φάληρο (σκορ 89-106), ενώ ένα χρόνο αργότερα έκλεισαν το δρόμο της ελληνικής ομάδας προς τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ (επικράτησαν 91-84 στο προολυμπιακό του Ρότερνταμ με μορφή τον Χοσέ Μπιριούκοφ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου