‘‘ Όπου και να σαι ’’

 Μερικά λόγια για το καλύτερο και πιο προσγειωμένο άτομο που γνώρισα ποτέ... Για το άτομο που έδωσε χαρά και όρεξη στις βαρετές αυτές μέρες μου στην Έδεσσα... Στο άτομο που ακούει ρόκ και οτιδήποτε άλλο ΔΕΝ ακούω εγώ!! Στο άτομο που πέρασε δύσκολες στιγμές στην ζωή του.. Και τα ΚΑΤΑΦΕΡΕ!!
Σε ένα άτομο... '' ΉΡΩΑ '' !!


Καλησπέρα και από μένα...Σπάνια κάνω τέτοιες αναρτήσεις αλλά πραγματικά νιώθω την ανάγκη να πω μερικά πράγματα για τον καλύτερο άνθρωπο, αδερφό, κολλητό που έχω γνωρίσει μέχρι τώρα στην ζωή μου, τον οποίο κόντεψα να χάσω...Το άτομο που έκανε τις μέρες μου στην Έδεσσα να είναι φανταστικές, γλυκές και συναρπαστικές...Με λόγια δεν μπορώ να περιγράψω αυτά που νοιώθω...Αλλά θα κάνω μια προσπάθεια...Ο σημερινός μου κολλητός..Το άτομο που στέκεται δίπλα μου ότι και να γίνει..Το άτομο που όταν με παίρνει τηλέφωνο χαίρομαι να τον ακούσω...Το άτομο που ποτέ δεν θα μου πει όχι σε κάτι που έχω ανάγκη..Το άτομο που θα με παρακινήσει..Θα σταθεί δίπλα μου..Είτε στα δύσκολα είτε στα εύκολα...Το άτομο που όταν του ζητήσω κάτι θα τρέξει να το κάνει...Το άτομο που ποτέ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ....τον γνώρισα μέσω του χάντμπολ....Μέσω του αθλήματος μας..που από τότε οι μέρες μας γέμισαν...Τις μέρες που κάποιοι πίστευαν ότι είναι δήθεν ψευτό-μαγκες και δεν μας έδιναν σημασία..Τις μέρες που τον συμβούλευα για το τι θα γίνει στο μέλλον με αυτά τα άτομα...Τις μέρες που μας παρακολουθούσαν οι προπονητές μας για να δούνε εάν κοιμόμασταν...Τις μέρες που κατάφερνε και έτρωγε όλη την κρέπα με μερέντα πράγμα που δεν μπορούσε να κάνει....Τις μέρες στο Φ.Ο.Ε και στις τουαλέτες του....Τις μέρες που πέρασα πολύ δύσκολα όταν έμαθα για το ατύχημα του...Τις μέρες αγωνίας που μας κράτησε για 6 ολόκληρους μήνες....Τις μέρες που ήξερα ότι θα μείνει εδώ κοντά μου..Και δεν θα με άφηνε...Τις μέρες των διακοπών...Τις μέρες που περάσαμε στο εξωτερικό με τις τρέλες κουβέρτες γύρω από αυτόν σαν ταλιμπάν...Την Κορυφαία στιγμή που με είδε μετά το ατύχημα και περπάτησε...Τις μέρες που πηγαίναμε Θεσσαλονίκη με το τρένο και έβγαζα το κεφάλι έξω από το τρένο...Τις μέρες στα γυμναστήρια, πισίνες, κλαμπ...Τις μέρες....Τις μέρες....Τέτοιες απίστευτες μέρες που δεν έχω περάσει ακόμα στην ζωή μου...
Το άτομο που μέχρι και σήμερα με παίρνει τηλέφωνο απλά για να δει τι κάνω...Το μόνο άτομο που πίστευε σε μένα από την αρχή για τις δυνατότητες μου στο χάντμπολ και με παρότρυνε συνεχώς!!!Το άτομο αυτό...Ο ήρωας της ζωής!!Ο πραγματικός ήρωας που μας απέδειξε ότι '' Όταν θέλεις κάτι...Το καταφέρνεις ''...
Η δυνατή αυτή ψυχή... Που πέρασε τόσα πολλά και τόσο δύσκολα!
Κολλητέ μου σε ευχαριστώ πολύ για όλες τις ωραίες στιγμές που περάσαμε και θα περάσουμε!!!
Ένα τραγούδι αφιερωμένο...