Για τον Αλέξανδρο...

Όσο να στέκουν τα βουνά να μη σε βλάψει ο χάρος
να περπατώ κι’ εγώ στη γη με το δικό σου θάρρος.

Φαίνεται να περνά καλά άνθρωπος σαν ποθάνει
γιατί δε γύρισε κανείς παράπονα να κάνει
Φεύγει η ζωή και χάνεται και δε γυρίζει φως μου
κι εσύ πως θα γενείς καταχτητής του κόσμου
Ο ουρανός σκοτείνιασε
τ’ αστέρια τρεμοσβήνουν
και σενα το κορμάκι σου
στο χάροντα το δίνουν...

Filokseno**

 Πηγή:24wro